-मैत्री...मानवी संवेदनांचं नंदनवन मिता नानवटकर यांचा मैत्रीच महत्व सांगणारा लेख नक्की वाचुया

शीर्षक-मैत्री...मानवी संवेदनांचं नंदनवन मैत्री दोन जीवाचं एक अनोखंच नातं...भावभावनांनी,जाणिवांनी,विचारांनी गजबजलेलं सुंदर असं गाव.वय,लिंग,देश,भाषा या सर्व मर्यादेपलीकडे संवेदनांनी सजलेलं,सामंजस्याने बहरलेलं,शब्दांच्या एका चौकटीत पूर्णपणे व्यक्त न होणारं हे नातं..... एका अद्भुत अनुभूतीने जेंव्हा हेच नातं तनामनात अलवार स्पर्शून जातं तेव्हा अंतर्मनी उसळणारी ती जाणीव खरंच विलोभनीय असते. दोन मनांचे प्रतिबिंब डोळ्यांत स्पष्ट पाहता येईल... हृदयाच्या सुप्त जाणीवा अबोल ओठांतून शब्दांविनाही ऐकू येईल.. अंतर्बाह्य उमळणारा स्पर्श सहज अनुभवता येईल... इतकी जवळीकता आणि समर्पकता या मर्मबंधनात सहज जाणवते.. थरथरणाऱ्या बोटांतून... आंतरिक वेदना ओळखल्या की खोट्या हास्यामागे दडलेला.. पापणकाठी गोठलेला आसवांचा बर्फ क्षणातच वितळून गालावर ओघळतो आणि हृदयनभी उठलेलं वादळ शांत होवून भावनांना पायवाट लाभते...आनंद 'माझा' उरत नाही 'आपला' होतो.एकमेकांच्या सहवासात अंतरातला 'मी' सहजगत्या व्यक्त होतो.का.. कसे...ही औपचारीकता गौण ठरते.जे मनात तेच ओठांवर निर्भयपणे येवून अभिव्यक्तीचा दिलखुलास आनंद लुटला जातो.कधीकधी होणारी विचारांची जटील गुंतागुंतही आपुलकीच्या संवादातून अलगदपणे सुटते आणि मोठमोठी वादळंही पेलण्याचा एक खंबीर विश्वास मिळत जातो.छोट्या-छोट्या गोष्टींतही एकमेकांच्या सहवासात साजरा होणारा हर्षोत्सव हा चिरकाल स्मृती कोंदणात टिकणारा असतो. स्त्री-पुरुष म्हणून असणारी संकुचित दृष्टी येथे नकळतच नाहीशी होते.उरते ती फक्त साहजिकच वाटणारी काळजी आणि समवैचारिकतेची अनामिक ओढ.... अस्तित्वाची कळी खुलवणारी धुंद निशा तर कधी नैराश्याची मरगळ समुळ झटकणारी प्रफुल्लित उषा..हक्काने रागवणं, हवं ते हवं तेंव्हा मागणं,चुकलंच काही तर हळुवार सावरणं,प्रशंसेची तितकीच भरभरून बरसात करणं,नाजुक वेळी आश्वासक शब्दांची चादर पांघरणं..... अजून बरंच काही असतं जे सांगायला शब्दच नाही सापडणार. कुठली कमीटमेंट नाही,वचनांची वर्दळ नाही, भविष्याचे वेध नाही,स्वप्नांची आरास नाही,मागण्यांची किटकिट नाही अन् अपेक्षांची सावलीही नाही.असेल तो फक्त परस्परांवरचा विश्वास.. या नात्याचा पाया... भावनांची इमारत कण्खरपणे सांभाळणारा.... आयुष्याच्या एका वळणावर कुणी सोबत असेल नसेलही कदाचित...पण तो सोबतीचा आभासही खूप काही देवून जाईल ....'मी आहे ना' हे शब्दच पुरेसे असतील पुन्हा नव्याने उठून जीवनाची लढाई लढायला...... खचलेल्या मनाला सावरायला.....कानी पडत राहतील....धीर देणारे प्रत्येक शब्द... स्वतःला झोकून उंच झेपावण्यास प्रेरीत करणारा हात....... परस्परांच्या मनात आठवांचं चांदणं सदैव पडत राहील....असंच....आणि भिजत राहील जग या नात्यातील अलौकिक धुंद सरीत.......

 

मीता अशोक नानवटकर मु.आजणी पो.खानगाव ता.सावनेर जि.नागपूर पि.को.441107. मो.नं 9823219083.